Lifetrain…Ես գտա քեզ

Կյանքում ինֆորմացիան շատ է, սակայն ինֆորմացված կյանքերը՝ քիչ։

Հարությունյան Լևոն

-Մենք ե՞րբ ենք զգում, որ սիրահարված ենք։ /Լևոն/
-Դա չգիտեմ, բայց երբ զգում ենք, որ սիրահարված ենք, այդ ժամանակ զգում ենք, որ ամիսներ առաջ մենք արդեն ունեինք այդ սերը մեր ներսում։ /Լևոնի սիրտ/
-Դու ինձ հետ էիր։ Երբ զգացիր, որ մենք ոչ թե գնացքում էինք, այլ կյանքի ընթացքում։ /Լևոն/
-Հիմա ես քեզ կպատմեմ, թե ինչպես եղավ, որ մենք հանդիպեցինք Լևոն, և ինչպես եղավ, որ դու հիմա ինձ հետ կարողանում ես խոսել։ 

Լևոն դու քաջ գիտակցում ես, որ նախքան ինֆոգնացքում հայտնվելը, ես քեզ հետ չէի շփվում, քանզի դու դեռ չէի կայացել այն աստիճան, որ զգայիր քո մեջ եղած առեղծվածները։ Դու դեռ չգիտեիր, որ այս կյանքում կան հիանալի երևույթներ՝ մարդիկ, ովքեր բացի վատ կյանքից, ունեն նաև մի հոգեկերտվածք, որին պետք է շանս ընձեռել, որպեսզի այն բացահայտի սեփական անձը։ Հիշիր ո՞վ էիր մինչև գնացքը և ով ես հիմա։ Այն ժամանակ դու ժպտում էիր անգիտակցաբար, հիմա հակառակը։ Այն ժամանակ դու գոյատևում էիր, իսկ հիմա՝ ապրում։ Դու փորձում էիր ճախրել երկնքով, փորձում էիր գտնել սեփական աստղը, փորձում էիր բացահայտել կյանքը, այժմ դու բացահայտում ես, դու այլևս չես փորձում, դու արդեն գիտես եղանակները, ինչպես գտնել աստղ երկնքում, ինչպես հասկանալ կյանքը և ինչպես ապրել այս երազկոտ աշխարհում։
Այն ժամանակ մենք իրար չէինք ճանաչում, որովհետև ինքդ չէիր բացահայտել սեփական անձդ։ Այժմ դու գիտես, թե ով ես, ի՞նչ ես ներկայացնում քեզանից։ Դու բացահայտեցիր քո հնարավորությունները, դու հասկացար, որ ունակ ես պայքարել, ձգտել, հաղթել, ներկայացնել գաղաարներ, տալ դրանց լուծումները։ Դու սովորեցիր աշխատել ընկերների հետ։ Դու սովորեցիր` ինչ է ընկերը։
Կներես, ոչ թե սովորեցիր, այլ զգացիր։ Դու ունես 70 ընկեր, և վստահ եղիր նրանք անփոխարինելի են։ Եվ երբ գնացքը վերադարձավ Գյումրի, դու մնացիր նորից մենակ, քո աստղերի, որոնց դեռ չէիր գտել, քո երազանքների, որոնց ցանկանում ես հասնել, քո սեփական անձի հետ, դու մնացիր դեմ առ դեմ։ Եվ այդ ժամանակ դու հասկացար այս գնացքի ամենակարևոր բացահայտումը։ Ոչ մեկը միայնակ չէ այս աշխարհում։ Ամենքս ունենք մեր ներքինը, ամենքս ունենք մեր հոգին, մեր երազը, մեր աստղը, մեր միտքը, մեր ընթացքը....

Ես այնքան հրաշալի մարդկանց տեսա, այնքան հրաշալի ծրագրեր, այնքան հրաշալի ակնթարթներ, որ ես չդիմացա, և ցանկացա խոսել քեզ հետ։ Ես ցանկացա ասել, որ այս ուղևորությունն աննախադեպ էր իմ կյանքում։ Ես քեզ հետ շատ էի ճանապարհորդել, սակայն երբեք այսքան հագեցած չէր եղել իմ անձը։ Այնքան էի տպավորված, որ բացահայտեցի, որ ես գոյություն ունեմ։ Եվ փորձը ցույց է տալիս, որ մենք մեր մասին հիշեցնում ենք այն ժամանակ, երբ բավարարված է հոգին, լեցուն է սիրտը, մանուկ է միտքը, վառ է ժպիտը, ուրախ է դիմացինը, տպավորված է ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ, և սերը իշխում է բոլորիս փոքրիկ ուղեղներում։
Եվ այս ամենն ինֆոգնացքի շնորհիվ։ Հիմա հասկացար, թե ինչ տվեց քեզ ինֆոգնացքը....
-...Անսահմանություն, երանություն, բավարարվածություն, սեր, մարդկային գոյություն, սեփական անձի ճանաչում եվ իհարկե քեզ, ի'մ սիրտ։ Հիմա դու միշտ ինձ հետ ես....