Արդեն մի քանի ամիս է, ինչ գյումրեցի մի քանի երիտասարդներ գունավոր խցաններից խճանկարներ են պատրաստում ու տեղադրում քաղաքի գլխավոր թաղամասերից մեկում: 
Նախագծի մտահղացման հեղինակ Արսեն Վարդանյանը պատմում է, որ խճանկարների գաղափարն առաջացել է, երբ տեսել են նմանատիպը Սլովակիայում ու որոշել` Գյումրում նույնպես այն իրականություն դարձնել: Ապրիլից քաղաքում արդեն չորս խճանկար է ստեղծվել, որոնցից վերջինը` «Սայլակով ժպտացող տղան»` Անի թաղամասում` Պ. Սևակի փողոցում, մանկավարժական ինստիտուտի դիմաց: Վերջինիս իրականացմանն աջակցել է Գյումրու Երիտասարդական բանկ կոմիտեն Եվրասիա Համագործակցություն Հիմնադրամի «Anti-discrimination» ծրագրի շրջանակներում:
Նախաձեռնության հեղինակները «Սայլակով ժպտացող տղային» լացող տղայի դիմաց են տեղադրել. «Արդեն ժպտացող, լացի փոխարեն, սա կոչ է, հույս, բողոք, պահանջ, նա մեր ժպիտն է` քաղաքի ժպիտը»,– ասում է Արսենն ու հավելում, որ քաղաքում տեղաշարժման դժվարություններ շատերն ունեն, այդ խնդիրը բոլորինն է, ու խճանկարը տեղադրվել է հարցին որոշ չափով հնչեղություն հաղորդելու, կուտակվածը բարձրաձայնելու համար: Տղաները քաղաքում բարու, կարևորի ու անհրաժեշտի պակասը փորձել են լրացնել գունավոր ու ժպտերես տղայի միջոցով: Խճանկարի պատրաստմանը մասնակցել են նաև «Էմիլ Արեգակ» հաշմանդամություն ունեցողների խնամքի կենտրոնի երեխաները, որոնք իրենց ձեռքերով ներկել են նկարի խցանները, իրենք էլ դարձել նկարի մի մասնիկը:
Տեղադրվելուց հետո սայլակով տղայի մասին արձագանքները տարբեր են, հեղինակները մեկնաբանություններ չեն տալիս ու կոչեր չեն անում, հետևություններն էլ թողնում են գյումրեցիներին, բայց խոստովանում են, որ արձագանքները գնալով լավանում են, ուշադրությունն էլ` ավելանում: Նրանք հույս ունեն, որ իրենց հասակակիցները մի օր դուրս կգան կաղապարներից, ավելի նոր ու գունավոր կսկսեն մտածել, բաց կլինեն նորարարությունների համար, ժպտացող տղան էլ շատերին կօգնի ժպտալու:
Комментариев нет:
Отправить комментарий