Fresno, CA, U.S.A.
I was so excited for the 2 hour drive from Yerevan to Gyumri because I
was dead tired and was still trying to make that eleven hour time shift. I
knocked out for a majority of that time until we had to slam on the breaks for
some cows that were crossing, or maybe they were sheep, I don’t know. I was a
zombie. But after that jolt, I couldn’t stop staring at Gyumri. My eyes couldn’t keep up with the number of
brick buildings that were passing by, nor could they comprehend the amount of
rubble that was left, everywhere, from the earthquake. I felt like I was in a
different world. I don’t remember
feeling any one emotion, I just couldn’t comprehend what I was looking at. Our
Gyumri coordinator, Shogher, or maybe better known as the Gyumri Boss Lady,
jumped in our car and told the taxi driver how to get to our host homes. We
arrived at my host family’s apartment complex and for some reason, it
immediately reminded me of the apartment I stayed at in Russia. I started to
reminisce about that summer and all of the kid’s faces and all of the bread we
ate. A quick second later, my host sister came out to greet us, and four of us
took my McDouble sized luggage up four stories; I still owe them coffee for
that. My host sister welcomed me so warmly with her presence, with some food,
and with a walking tour of her district. I felt at home there the minute, maybe
the second, I walked in.
Then, the life of an intern
began. In Gyumri, I got to work with the Sakharov Human Right’s Center and the Youth
Initiative Center-Mission East. Both places are amazing and both are super
involved with their city and their people. Working at the Sakharov Center has
left a huge impression on me. Seyran, the boss, took us to the village of
Teghut to participate in a human right’s game. There were about thirty to forty
youngsters there from all over Armenia, who were there to engage in human
rights. I also got to see the various trainings that were held at the Sakharov
office, and all the different ways they engage their community. Each training
had a full table, and each chair had an eager individual. They all are working
so hard to make way for an up and coming Gyumri future.
I only got to spend three weeks
in Gyumri, but three weeks was a preview of a much larger picture. The warmth
of the people living there is still felt and I have this desire to move back
there just to watch what happens. Anyone who is involved knows that they are
making progress in rebuilding their city and in rebuilding hope. A lot of
families are still affected by the earthquake, yes, but, the effect the people
I met are making is even more profound. Gyumri is one of the most beautiful
places and I am so excited about the present-day efforts that are being made,
so that the world can understand how beautiful it is as well. Yes siroom em
Gyumri.
Հեղինակ՝ Էմի Գավրոյան
Ֆրեզնո, ԱՄՆ
Ես այնքան ուրախ էի, որ Երևանից Գյումրի էի գալու, քանի որ ահավոր հոգնած էի և դեռ փորձում էի հարմարվել է 11 ժամ փոփոխությանը: Ճանապարհի մեծ մասը քնած էի, մինչև որ մեր մեքենան կտրուկ արգելակեց ճանապարհը հատող կովերի կամ ոչխարների պատճառով. այդքան էլ համոզված չեմ: Ես զոմբի էի դարձել: Բայց այդ ցնցումից հետո աչքս չէի կարող կտրել Գյումրուց: Աչքերս չէին հասցնում հետևել աղյուսե տներին, ոչ էլ երկրաշարժից հետո ամենուրեք մնացած քարակույտերին: Ինձ թվաց, թե ես ուրիշ աշխարհ եմ ընկել: Ես ոչ մի էմոցիա չունեի. ուղղակի չէի հասկանում, թե ինչի էի նայում:
Գյումրու մեր համադասողը՝ Շողերը, ով ավելի հայտնի է որպես Գյումրու գլխավոր տիկին, ցատկեց մեր մեքենան և տաքսու վարորդին ասաց՝ ինչպես հասնել մեր հյուրընկալող տները: Մենք հասանք ինձ հյուրընկալող ընտանիքի շենքը, և ինչ-ինչ պատճառներով այն ինձ անմիջապես հիշեցրեց այն բնակարանը, որտեղ ես մնում է Ռուսաստանում: Սկսեցի հիշել այդ ամառը, բոլոր երեխաների դեմքերը և հացը, որ ուտում էինք: Վայրկյաններ անց մեզ ողջունեց իմ նոր ընտանիքի քույրը, և չորսս միասին չորրորդ հարկ հանեցինք իմ McDouble չափի ճամպրուկը. դրա համար մինչև հիմա նրանց սուրճ եմ պարտք; Իմ քույրն այնպես ջերմորեն ընդունեց ինձ թե' իր ներկայությամբ, թե' ուտելիքով և թե իրենց թաղամասում փոքրիկ զբոսանքով: Ներս մտնելու առաջին իսկ րոպեից ես ինձ այնտեղ զգացի ինչպես իմ տանը:
Հետո սկսվեց իմ՝ պրակտիկանտի կյանքը: Գյումրիում ես պետք է աշխատեի Սախարովի անվան մարդու իրավունքների պաշտպանության կենտրոնում և Երիտասարդական նախաձեռնությունների կենտրոն-Արևելյան առաքելությունում: Երկու կենտրոններն էլ հրաշալի են և երկուսն էլ աշխատում են իրենց քաղաքի և մարդկանց համար: Սախարովի կենտրոնում աշխատելը հսկայական ազդեցություն ունեցավ ինձ վրա: Սեյրանը՝տնօրենը, մեզ տարավ Թեղուտ՝ մասնակցելու մարդու իրավունքներին վերաբերյալ ինտելեկտուալ խաղին: Այնտեղ մոտավորապես 30-40 երիտասարդներ կային ամբողջ Հայաստանից, ովքեր զբաղվում էին մարդու իրավունքների պաշտպանությամբ:
Ես Սախարովի կենտրոնի գրասենյակում անցկացված բազմաթիվ դասընթացներ տեսա, որոնք տարբեր կերպով ընդգրկում էին իրենց համայնքը: Յուրաքանչյուր դասընթաց ուներ ամբողջական ժամատախտակ, և յուրաքանչյուր աթոռ ուներ իր ակտիվ տերը: Նրանք բոլորն էլ տքնաջան աշխատում են Գյումրու զարթոնքի և ապագայի համար:
Ես Գյումրիում մնացի ընդամենը 3 շաբաթ, բայց այդ 3 շաբաթն ավելի մեծ նկարի նախապատկերն էր: Դեռևս զգում եմ այնտեղ ապրող մարդկանց ջերմությունը և անչափ շատ եմ ուզում նորից հետ գալ՝ տեսնելու, թե ինչ է կատարվում: Գյումրու հետ առնչվող ամեն ոք գիտի, թե նրանք ինչ առաջընթաց են ապրում իրենց քաղաքը վերակառուցելու և հույսը վերգտնելու համար: Շատ ընտանիքներ դեռևս գտնվում են երկրաշարժից հետո անմխիթար վիճակում, բայց միջոցները, որոնք ինձ հանդիպած մարդիկ են ձեռնարկում, ավելի հուսադրող են: Գյումրին ամենագեղեցիկ վայրերից է, և ես այնքան ոգևորված եմ ներկայումս կատարվող ջանքերով, քանի որ աշխարհը նունպես կարող է հասկանալ, թե Գյումրին ինչքան գեղեցիկ է:
Комментариев нет:
Отправить комментарий