Լսեցինք և տեսանք Հայաստանի հանրային ռադիոն

Գրեթե 100-ամյա պատմություն ունեցող Հայաստանի հանրային ռադիոյի կենսագրությանը մենք ծանոթացանք գտնվելով նրա սրտում: Գյումրի ինֆոտան 5 ներկայացուցիչներ հրավիրվել էին գործնական այցի, որի նպատակն էր ավելի մոտիկից ծանոթանալ այս լրատվամիջոցի գործունեությանը, խոսել աշխատակիցների հետ, լսել մասնագիտական որոշ գործնական խորհուրդներ, տեսնել եթեր հեռարձակվող հաղորդումները սեփական աչքերով:

Բոլորիս միանգամից շատ հետաքրքրեց կազմակերպության պատմական-թանգարանային միջանցքներն ու անկյունները` ձավորված դեռևս 1920-ականներին կատարված լուսանկաներով և ռադիոյին վերաբերվող մասունքներով, իսկ նոր-ժամանակակից ձևավորված սրահներում տեսանք ամենաժամանակակից ու երիտասարդ տեխնիկական միջոցներ:

Որպես պատմական ակնարկ կարելի է ներկայացնել, որ ռադիոն Հայաստանում հիմնվել է 1919 թվականին, երբ Թիֆլիսում գնվեց և ապրիլի 28-ին Երևան տեղափոխվեց Մարկոնիե տիպի ռադիոկայան: Այն ձայնային չէր և կիրառվում էր ռադիոհեռագրեր ու ռադիոհաղորդագրություններ ուղարկելու և ստանալու համար։ Ռադիոկայանը կոչվեց «Ուժեղ ռադիո», տեղակայվեց Երևանի երկաթուղային կայարանի շենքում և հանձնվեց Զինվորական նախարարությանը՝ գավառների և այլ պետությունների հետ շուրջօրյա կապ հաստատելու համար, իսկ 1925 թվականի փետրվարի 23-ին հնչեց  «Լսեցե՛ք, լսեցե՛ք, խոսում է Երևանի լայնահաղորդ կայանը» կանչը:

Անցան տարիներ և այս ամբողջը մնաց որպես հիշողություն: Տեխնիկասարքավորումները հզորացան, հնարավորությունները ընդլայնվեցին և 2017 թ-ից սկսվեց Հանրային ռադիոյի ձայնադարանի թվայնացումը՝ շուրջ 20 հազար ձայնագրություն՝ ռադիոհաղորդումներ , ռադիոներկայացումներ և այն ամենը, ինչ երկար տարիներ պահպանել է արդեն 93-ամյա Հայաստանի հանրային ռադիոն։

Հանրային ռադիոյի աշխատակազմը մեզ ընտունեց շատ բարեհամբույր և պատրաստակամ մեր հարցերին պատասխանելու և խորհուրդներ տալու առումով:

Հետո մենք տեղափոխվեցինք մանկապատանեկան «Արևիկ» ստուդիայում, որտեղ մենք ներկայացրեցինք դեռևս 2011թվականին Եվրասիա համագործակցություն հիմնադրամի հոգատարությամբ և բազմակողմանի աջակցությամբ հիմնված Գյումրու ինֆոտան պատմությունը, իրականացվող աշխատանքները, ձեռքբերումները, հետագա պլանները, քաղաքացիական լրագրության, քննադատական մտածողության, փաստերի ստուգման առումով տարվող ուսուցումներն ու հանդիպում-քննարկումները, համագործակցությունը տարբեր կառույցների, ՀՀ-ում գործող ինֆոտների և գործընկերների հետ:

Տաղավարից դուրս ազատ հարցազրույց ձևաչափով պատմեցինք նաև Գյումրու, նրա մշակույթի, մարդկանց և սովորույթների մասին, իսկ մեր խմբի ամենակրտսեր անդամը` Մարիամը առավել հանգամանալի ներկայացրեց իր ծննդավայրը` Առափի համայնքը, բնությունն ու մարդկանց և որպես ամենաթարմ տպավորություն` վերջերս կայացած Առափի համայնքի տոնը` «Ղափամա» փառատոնը:

Այս այցը մեզ ոգևորեց և առավել կապեց լրագրողի մասնագիտության հետ, իսկ եթե չընտրենք էլ այդ մասնագիտությունը, գոնե որպես քաղաքացիական լրագրողներ կայացած կլինենք:  

Սկսած Գյումրի-Երևան ճանապարհից մինչ վերադարձը ամեն ինչ շատ տպավորվող էր, քանի որ ողջ ընթացքում խոսել ենք մեդիայի, նոր դրական ծանոթությունների, հանրային ռադիոյում իրականացվող աշխատանքների մասին: Հետադարձի ճանապարհին հատկապես քննարկում էինք մեր հարցազրույցները, որտեղ խոսել ու պատմել ենք Գյումրու և ինչպես արդեն նշվեց Առափիի մասին ու այս ամենը համեմելով՝ հումորով ու Գյումրիի բարբառով: Օրը ուսուցանող ու տպավորվող էր, ինչի համար շնորհակալություն ենք հայտնում հանրային ռադիոյի աշխատակազմին, ովքեր հրաշալի կերպով ներկայացրին շենքի ու իրենց ծավալած գործունեության պատմությունը: