вторник

«Գիրք կարելի է նվիրել ամեն օր, գիրք պետք է կարդալ ամեն օր»


«Գիրք կարելի է նվիրել ամեն օր, գիրք պետք է կարդալ ամեն օր» հանդիպում-քննարկումը Սախարովի կենտրոնի Գյումրի ինֆոտանը՝ կայացավ...
Գրքի մասին խոսել-քննարկելու համար հավաքվելը ճապոնական թեյախմության պես մի բան է: Հոգևոր ներսդ լցվում է մի հաճելի ջերմությամբ, ինքդ քեզանից հեռանում ես ու մոտենում, զգացականդ նորոգվում է, միտքդ սավառնում՝ հեղինակից հեղինակ մի նոր թափով: Քննարկում էինք գիրքը՝ իր ներս ու դրսով, իր անշոշափելի նյութականությամբ, իր ապրած-չապրածով, իր ասած-լռածով, լավ ու վատով, ձևով ու բովանդակությամբ: Երկու բառով ասած՝բացում էինք գրքի ակնահաճո ու սրտահաճո երեսները: Ու զրույցը շիկանում էր հենց նման հակասությունները քննարկելիս, մտքերի բախման արդյունքում, որն առաջնորդում էր դեպի մեկ այլ գրքավիճակի, մեկ այլ բացապարզման: Այդ շիկացումն այնքա՜ն նման էր բաժակի մեջ կրկին տաք թեյ լցնելուն:

Հ.Գ. Ես չէի դիմանա, եթե կատակով չասեի, թե ինձ համար հայտնաբերել եմ, որ գրադարանի գիրքը նման է ուրիշի կնոջ. վերցնում ես, զգուշությամբ կարդում, խուսափում ես որևէ հետք թողնել ու պիտի վերադարձնես սահմանաված ժամանակին, աչքդ դեռ կարոտ նրան՝ թերթ առ թերթ: Այստեղ տղամարդ ներկաներն ընդվզեցին, նշելով, որ ուրիշի կինը, այնուամենայնիվ շա՜տ անուշ է

Եվս մեկ Հ.Գ. Ինչքան էլ խոսես, գրքի թեման միշտ կիսատ կմնա, թերևս նրա ֆենոմենն ու դեպի իրեն կրկին ձգելու մոգականությունն հենց դրանում է՝ ամբողջանալու ձգտման մեջ: Ուստի մասնակիցների խնդրանքով և պնդմամբ որոշվեց, որ նման հանդիպում-քննարկումները լինելու են ավելի հաճախակի ու շարունակական

Մի վերջին Հ.Գ. Իսկ այս կենտրոնում զրույցներն ավարտվում են ինտելեկտուալ հարցերով, մրցանակային հաճելի անակնկալներով...

Գրառումը՝ Լուսինե Աղաջանյանի

Комментариев нет:

Отправить комментарий