«Մշակութային խճանկարը» եկավ Գյումրի

  Հեղինակ` Ալիսա Հակոբյան

Ընդամենը մեկ օրում ճանապարհորդություն Հունաստանից մինչեւ Հնդկաստան, մշակութային բազմազանություն եւ երիտասարդական լավատեսություն, միասնություն ու համախմբվածություն:

Դեկտեմբերի 18-ին «Մշակությանի խճանկար» փառատոնի շրջանակում Գյումրու թիվ 29 դպրոցի դահլիճում հավաքվել էին ազգային փոքրամասնությունների երիտասարդ ներկայացուցիչները: Նրանք մասնակցում էին մշակութային խճանկարի ձեւավորմանը՝ ներկայացնելով իրենց ազգային երգն ու պարը, մշակութային ժառանգությունը: Երիտասարդները մեկ անգամ եւս բարձրաձայնում են՝ մենք ապրում են կողք-կողքի՝ նույն երկրում, եւ մեր ազգային ու մշակութային տարբերություններն ու առանձնահատկությունները մեզ չեն բաժանում, ինչ-որ տեղ անգամ միավորում են:

Փառատոնը կազմակերպվել էր «Հայ առաջադեմ երիտասարդություն» ՀԿ-ի կողմից «Եվրասիա համագործակցության հիմնադրամի» եւ «Երեւանի երիտասարդական բանկի» աջակցությամբ:

-Հայաստանը բազմամշակութային երկիր է, Հայաստանում հաշվառված է 13 ազգային փոքրամասնություն,-ասում է փառատոնի կազմակերպիչ Գրիգոր Երիցյանը,-սակայն ոչ բոլորն այդ մասին գիտեն:  Փառատոնի նպատակն է երիտասարդներին ծանոթացնել ազգային փոքրամասնությունների մշակույթին, կենցաղին:

«Մշակութային խճանկարն» անցկացվել էր նաեւ Երեւանում եւ Վանաձորում: Երրորդ օրն այն արդեն «այցելել էր» Գյումրի: Երեւանում եւ Վանաձորում դրան մասնակցել էին վեց ազգային փոքրամասնությունների՝ հունական, գերմանական, վրացական, լեհական, ասորական, եզդիական եւ հրեական համայնքների ներկայացուցիչներ: Գյումրիում հրեական եւ ասորական համայնքներից ներկայացուցիչներ չկային: Փոխարենը մյուս համայնքների ներկայացուցիչները ներկայացրեցին իրեն մշակույթն ու կենցաղը:

-Այսպիսի միջոցառումները շատ կարեւոր են,-ասում է հունական համայնքի ներկայացուցիչ Արթուր Խաչատրյանը,- տարբեր ժողովուրդներ ներկայացնում են իրենց մշակույթը: Նման միջոցառումները սերտացնում են հարաբերությունները:

Նման փառատոնները օգնում են ճանաչել նաեւ ազգային սովորույթները եւ պատմությունը: Արթուր Խաչատրյանը, ում մայրիկը հույն է, պատմում է, որ հունական համայնքում նշում են տարբեր տոներ: Ամբողջ կաթոլիկ աշխարհի հետ նրանք Սուրբ ծնունդը տոնում են դեկտեմբերի 25-ին: Մարտի 25-ին նրանք նշում են Հունաստանի անկախության օրը, իսկ հոկտեմբերի 28-ին հունական համայնքը նշում է եւս մի տոն, որը կոչվում է Օխի եւ բառացի նշանակում է «ոչ»: Այս տոնը նշվում է 1940 թվականից, երբ հույները «ոչ» ասացին ֆաշիզմին եւ պայքարեցին դրա դեմ:

Եզդիական համայնքը ներկայացրեց ոչ միայն եզդիական պար, այլ նաեւ հնդկական.

-Մենք սերում ենք Հնդկաստանի Բոմբեյ քաղաքից, մեր հայրենիքը Իրաքի հյուսիսային մասն է,-բացատրում է Եզդիական համայնքի ներկայացուցիչ Խդր Հաջոյանը,-դրա համար էլ որոշեցինք ներկայացնել նաեւ հնդկական երաժշտություն:

Իսկ վրացական համայնքի ներկայացուցիչը Սիրանուշ Բաբախանովնան ժպտալով պատմում է, որ չնայած ինքը ներկայացնում է վրացական համայնքը, սակայն իր երակներում միայն վրացական եւ հայկական արյուն չի հոսում, այլ նաեւ ռուսական եւ պարսկական:

-Հայաստանում ապրելը դժվար չէ, բոլորը բարեկամաբար են վերաբերվում,-ասում է Սիրանուշը,-այսպիսի միջոցառումներն էլ ավելի են ուժեղացնում  կապերը:

Կենցաղը եւ սովորույթները ներկայացնող լուսանկարների ցուցահանդես, հետաքրքիր պատմություններ, որոնց  արդեն առավել ջերմ մթնոլորտում հաջորդեցին «մշակութային խճանկարը» յուրովի ձեւավորողների ընդհանուր պարերը, կատակները, հեռախոսահամարների փոխանակումը, լուսանկարվելու գործընթացը:

Ի դեպ, զարմանալի էր, բայց փառատոնին չէին մասնակցում ռուսական, բելառուսական, ուկրաինական համայնքները, չնայած դրանք այնքան էլ փոքր չեն: Փառատոնի ներկայացուցիցներից նշեցին, որ նրանք են հրաժարվել մասնակցել:

Ալիսա Հակոբյան