Հեռավար ուսուցումը Հայաստանի Ազգային Պոլիտեխնիկական Համալսարանի ԳՄ-ում. Հարցազրույց Հայաստանի Ազգային Պոլիտեխնիկական Համալսարանի Գյումրու մասնաճյուղի ուսումնամեթոդական աշխատանքների գծով փոխտնօրեն Հովհաննես Մանուկյանի հետ

-Ինչպես  բոլոր  կրթական  հաստատությունները  Պոլիտեխնիկական  համալսարանը  ևս իրականացնու՞մ  է  հեռավար  ուսուցում  և  ի՞նչ  կարծիք  ունեք  նման  ուսուցման վերաբերյալ:

-Այո,  պոլիտեխնիկական  համալսարանը  և  Գյումրու  մասնաճյուղը  ևս  ուսումնական գործընթացը  կազմակերպել  են  հեռավար  ձևով՝  օգտագործելով  ժամանակակից հեռավար  դասավանդման  համար  անհրածեշտ  տեխնոլոգիական  միջոցներ:  Ասեմ ավելին,   ՀՀ-ում  առաջին  անգամ  պոլիտեխնիկի  Մայր  Բուհ-ի  կողմից  մշակվեց  և ներդրվեց  առցանց  ուսուցման  հարթակ՝   iUniversity-ն:

Ուսուցման  նման  ձևը  մեր  համար  կարելի  է  ասել  նոր  էր,  սակայն  կրթության ոլորտում  որպես  այդպիսին  հայտնի  էր:  Այն  իմ  կարծիքով  ունի  և  դրական  և բացասական  կողմեր,  որոնք  նաև  պայմանավորված  են  առանձին մասնագիտությունների  կամ  առարկաների  յուրահատկություններից:

-Եղե՞լ  են  բողոքներ  դասախոսական  կազմից  կամ  ուսանողներից  կապված հեռավար  ուսուման  վերաբերյալ,  եթե  այո,  ապա  հիմնականում  ի՞նչ  բողոքների մասին  է  խոսքը:

-Բողոքներ  որպես  այդպիսին  չունենք,  բայց  ունեինք  որոշակի  դժվարություններ կապված  հիմնականում  հեռավար  ուսուցման  համար  անհրաժեշտ  սարքավորումների կամ  համացանցի  բացակայության  հետ:  Սակայն  ժամանակի  ընթացքում  կարելի  է ասել  հաղթահարվեցին  բոլոր  դժվարությունները,  և  ներկայումս  ամեն  ինչ  ընթանում  է  իր  բնականոն  հունով,  ունենք  հեռավար  ուսուցման  համար  հաստատվաց դասացուցակ:

«Մարդու իրավունքները փակ հաստատություններում». հարցազրույց փաստաբան Թամարա Յայլոյանի հետ

 -Ինչպիսի՞ն է մարդու իրավունքների վիճակը փակ հաստատություններում, վերջին երկու տարիների ընթացքում:

-Առաջին հերթին փակ հաստատություններ ասելով հասկանում ենք քրեակատարողական հիմնարկները, հոգեբուժարանները, եվ ներկայիս պայմաններում նաև մեկուսացման վայրերը: Կարևոր եմ համարում առաջին հերթին խոսել, թե ինչ պայմաններում են մարդիկ պահվում փակ հաստատություններում, օրինակ` հոգեբուժարաններում վերջին երկու տարիներին վիճակը այդքան էլ բարվոք չէ՝ թե շենքային, թե տեխնիկական հատվածով, սակայն վերջերս ընդունվել է մի օրենք, ըստ որի մարդուն չեն կարող ստիպողաբար պահել հոգեբուժարաններում, եթե  քրեական հանցանագործություն կամ օրենքի հետ կապված խնդիրներ չի ստեղծել:

-Ո՞րն է ընդունված օրենքի դրական եվ բացասական կողմը:

-Սա մի կողմից լավ է այն առումով, որ մարդուն իր կամքից անկախ չեն կարող պահել, և վատ է այն առումով, որ անհատը կարող է գիտակցական բավարար մակարդակ չունենալ և վնասել շրջապատի մարդկանց` վերահսկողության տակ չմնալով: Իմ կարծիքով պետությունը պետք է ստեղծի կիսաբաց հաստատություններ, որտեղ ագրեսիվության բավարար մակարդակ չունեցող մարդիկ ինքնակամ գան բուժվելու որոշակի գումարով: Ընտանիքի անդամների համաձայնությամբ նրանց հաճախ թույլատրվի դուրս գալ զբոսնելու:  

Ինչ վերաբերում է քրեակատարողական  հիմնարկներին, վերջին տարիներին և հեղափոխությունից հետո վիճակն ավելի բարվոք է, նախկինում եղել են մի շարք բողոքներ,  որ եթե մի սենյակեւմ պիտի մնան հինգ հոգի, մնում են տասնյոթ հոգի, մարդիկ հատակներին են քնում և ավելանում է միմյանց վրա ճնշումներ գործադրելը, իսկ այժմ նման բողոքներ գրեթե չկան: Նման հիմնարկներում առավել պետք է աշխատակազմի հետ աշխատանքներ տանել, նոր մեթոդներ կիրառել աշխատանքն ավելի արդյունավետ դարձնելու համար և ստեղծել մի անձնակազմ, որը հնարավորինս կբացառի իրար մեջ «հարց լուծելու» մշակույթը:

Հեռավար ուսուցումը և ֆիզկուլտուրան. հարցազրույց «Ֆոտոն» վարժարանի ֆիզկուլտուրայի ուսուցիչ Գնել Սարգսյանի հետ

Գնել Սարգսյան

-Ինչպե՞ս եք անցկացնում ֆիզկուլտուրայի հեռավար ուսուցումը:-Միանում ենք օնլայն ամբողջ դասարանով: Բոլորն ուշադրությամբ հետևում են բացատրման կարգին, լսում են օրվա նյութը և փորձում են իրենք էլ ճիշտ կատարեն տրված առաջադրանքը:

-Կխոսե՞ք հեռավար ուսուցման առաջացրած դժվարությունների մասին:
-Դժվար է երեխաներին ճիշտ բացատրել վարժությունների կատարման ճիշտ ձևերը, չկա դահլիճ, որը ֆիզկուլտուրայի դասի հետաքրքիր անցկացման համար կարևոր պայման է: Չկա մրցակցություն աշակերտների միջև, իսկ մրցակցության ժամանակ վարժությունները կատարվում են առավել ոգևորությամբ և մեծ ցանկությամբ: Դժվար է նաև նրանով, որ լինում են երեխաները, որոնք մեծ ցանկություն են ունենում մասնակցել դասին, բայց տվյալ պահին կապը շատ վատ է կամ ընդհանրապես բացակայում է:

- Ո՞ր դասարանի աշակերտների հետ է ավելի հեշտ կամ դժվար ընթանում դասը:
-Ավելի հեշտ է մինչև 7-րդ դասարանցիների հետ, քանի որ ավելի պարտաճանաչ են, մեծ խանդավառությամբ են մասնակցում դասերին: Մեծերը թերի են մասնակցում, բացակայությունները շատ են, փոքր-ինչ անլուրջ են վերաբերվում ֆիզկուլտուրայի հեռավար ուսուցմանը, չեն կատարում ուսուցչի հանձնարարությունները, պատճառաբանելով, որ անհարմար է տան պայմանները, տունը փոքր է կամ կոմպլեքսավորվում են ընտանիքի անդամներից: Իհարկե բոլորի հետ էլ հեշտ կլինի աշխատելը, եթե աշակերտները լուրջ մոտեցում ցուցաբերեն առարկային:

-Ինչպե՞ս եք լրացնում դասամատյանները, ի՞նչ սկզբունքով:
-Մատյանները լրացվում են օնլայն հարթակում: Յուրաքանչյուր դասարան ունի գնահատականների, տնային աշխատանքի, օրվա հանձնարարության համար նախատեսված իր էջը, որտեղ ուսուցիչը կատարում  է լրացումը և գնահատում յուրաքանչյուր դասից հետո: Ըստ թեմատիկ պլանի կատարվում է լրացում օնլայն մատյանում, և տվյալ օրը աշակերտը ստանում է իր գնահատականը:

-Ինչպե՞ս է աշակերտն իմանում, որ գնահատական է ստացել, ունի օնլայն օրագիր:
-Դասի ավարտին ուսուցիչն ամփոմում է օրվա նյութը, ինչպես նաև կատարում գնահատում, յուրաանչյուր աշակերտ իմանում է իր գնահատականը: Օնլայն օրագիր գոյություն չունի:

-Ինչպե՞ս են լուծվում այն աշակերտների խնդիրները, որոնք չեն կարողանում միանալ դասերին:
-Փորձում ենք օնլայն դասերը կազմակերպել այնպես, որ աշակերտները չբացակայեն, և իրենց դասընկերներից լսելով հետաքրքիր (մարզախաղերի, շարժախաղերի) հեռավար անցկացման մասին՝ ինքնուրույն նախաձեռնեն դասերին մասնակցելը, հետաքրքրությունից դուրս գալով: